Bir zengin öldü. Bir köşk ile iki oğlu kaldı. Köşkü taksimde
anlaşamadılar. Duvardan bir ses geldi: (Benim için birbirinize
düşman olmayınız. Ben bir padişah idim. Çok yaşadım. Mezarda
yüz otuz sene kaldım. Sonra, toprağımla çanak çömlek yaptılar. Kırk
sene evlerde kullandılar. Kırıldım. Sokağa atıldım. Sonra, benimle
kerpiç yaptılar. Bu duvarın inşasında kullandılar. Birbirinizle
dövüşmeyiniz. Siz de, benim gibi olacaksınız) dedi.