Bir zengin öldü. Bir köşk ile iki oğlu kaldı. Köşkü taksimde

anlaşamadılar. Duvardan bir ses geldi: (Benim için birbirinize

düşman olmayınız. Ben bir padişah idim. Çok yaşadım. Mezarda

yüz otuz sene kaldım. Sonra, toprağımla çanak çömlek yaptılar. Kırk

sene evlerde kullandılar. Kırıldım. Sokağa atıldım. Sonra, benimle

kerpiç yaptılar. Bu duvarın inşasında kullandılar. Birbirinizle

dövüşmeyiniz. Siz de, benim gibi olacaksınız) dedi.