Adamın biri oğluna; (Senden iki isteğim var, birincisi, öldüğüm

zaman ayağımın birine eski bir çorap giydirmeyi ihmal etme. İkincisi

ise şu ağzı kapalı mektubu beni defnedinceye kadar açma,

defnettikten sonra aç oku) diye vasiyette bulundu.

Zaman geldi adam öldü. Kefeni saracağı zaman, oğlu babasının

vasiyetini arz ederek, (Babama mutlaka bir eski çorap giydireceğiz)

dedi. İmam, (Olmaz, dinimize göre ölü kefenden başka bir şeyle

gömülmez) dedi. Çocuk ısrar etti, ama fayda vermedi. Definden

sonra oğlu babasının bıraktığı mektubu okumaya başladı:

“Oğlum! Görüyorsun ya, o kadar malım mülküm olduğu halde,

bir eski çorabı bile beraber götüremedim. Elbette bir gün sen de

benim gibi öleceksin. Sana da birkaç metre kefenden başka bir şey

vermeyecekler. Sana bıraktığım malı, iyi harca, sarf edeceğin yerleri

iyi seç. Beş vakit namazını ve diğer ibadetlerini sakın aksatma,

dinde bildirildiği şekliyle tam yap. Çünkü senin kabre götüreceğin

amelinden başka bir şey değildir.”