Bes Farsçadır. Allah bes ifadesinin Arapçası (Hasbiyallah)

demektir. Hasbiyallah, Allah bana yetişir demektir. Hasbünallah ise,

Allah bize yetişir, kâfi gelir demektir. İbrahim aleyhisselamı ateşe

atarlarken, (Hasbiyallah ve nimel vekil) dedi. Yani (Bana, Allah’ım

yetişir, O iyi yardımcıdır) dedi.

Kur’an-ı kerimde de böyle söylenmesi bildiriliyor:

(De ki, Allah bana kâfi, tevekkül eden ancak Ona tevekkül

eder.) [Zümer 38]

Tevekkül eden ancak ona tevekkül eder demek, (Güvenip

dayanacak olanlar, ancak Allahü teâlâya güvenip dayanırlar)

demektir. Allah’tan başka güvenilecek, dost edinilecek hiçbir şey

yoktur. Allah’tan gayrisine sığınmak örümcek ağına sığınmaya

benzetilmiştir. Kur’an-ı kerimde mealen buyuruluyor ki:

(Allah’tan başka dost edinenlerin hali, kendine yuva yapan

örümceğin durumuna benzer. Halbuki evlerin en çürüğü

örümcek yuvasıdır. Keşke bunu bilselerdi.) [Ankebut 41]

O halde Allah bes, hasbiyallah demeliyiz ve bu sözümüzde

İbrahim aleyhisselam gibi durmalıyız.

Baki heves, masivadır, Allah’tan gayri şeylerdir. Allah’tan gayri

şeylerle uğraşmak ise malayanidir. Hadis-i şerifte, (Bir kimsenin

malayani ile vakit geçirmesi, Allahü teâlânın onu sevmediğine

alamettir) buyuruluyor. (Mektubat-ı Rabbani) [Malayani, faydasız iş

demektir.]