Bir adam Hazret-i Ömer’in yanında bir hususta şahitlikte

bulunmuştu. Hazret-i Ömer ona, (Ben seni tanımıyorum, seni

tanıyan birini getir) dedi.

Orada bulunanlardan birisi, (Ben onu tanıyorum) deyince

Hazret-i Ömer, (Nasıl bilirsin?) diye sordu. O da, (Emin ve âdil bir

adam olarak tanıyorum) cevabını verdi.

Hazret-i Ömer tekrar sordu:

– Gecesini gündüzünü bildiğin, yakın bir komşun mudur?

– Hayır.

– İnsanın takvasını ortaya koyan, muamelesidir. Bu adam, alış

veriş yaptığın bir kimse midir?

– Hayır.

– Bununla, insanın ahlakının güzel veya çirkin olduğunu

anlamaya imkan veren bir yolculuk yaptın mı?

– Hayır.

Bunun üzerine Hazret-i Ömer, (Sen onu tanımıyorsun) dedi ve

sonra da adama dönerek, (Git, seni tanıyan birini getir) buyurdu.