0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Ağlamak dururken gülmek neyime
Meçhul bir uğurda yandı kaderim
Herkes gizli gizli bir dert çekiyor
Arpa tarlasına döndü kaderim.

Gönül bağlarına engel kurmuşlar
Hakikati diyar diyar sürmüşler
Sevdiğimi bir soysuza vermişler
Hemen bir köşeye sindi kaderim.

Belalı başımın gitmez dumanı
Görmedim bir sefer mesut zamanı
Dünya dedikleri bezirgân hanı
Karanlık bir kabir sandı kaderim

Seyrine daldığım şu karlı dağlar
O da benim gibi ah çekip ağlar
Yârim ile seviştiğim ilk çağlar
O zaman bir peyke bindi kaderim

Aşka doğru ilk füzeyi atarken
Yar aşkıyla figan olup öterken
Issız dağda tek başıma yatarken
Mevlanın aşkına döndü kaderim

Kul Gürbüz’üm inkâr etmez gerçeği,
Neylemeli mal yemeyen burçağı
Yaradan aşkıyla yanan koçağı
Şad edip yârini andı kaderim.

Halk Şairi Gürbüz Ali GÜVENÇ