Mümin güler yüzlü olur!

Üniversiteye kayıt yaptırmak için babamla birlikte gelmiştik.

Kayıt işlemleri bittikten sonra kalacak yer ararken, bize verilen bir el

ilanı hatırımıza geldi. İlanda yazılı adrese gitmeye karar verdik. “Bir

bakalım, beğenirsek burada kalırsın” diyordu babam. Bir taksiye

binerek ilanda yazılı olan adresi taksi şoförüne verdik. Kısa bir süre

sonra “işte geldik abi adres burası” dedi şoför. Dar bir sokakta bir

apartmandı burası. Şaşkın bir halde birbirimize baktık, sonra babam

önde, ben arkada içeri girdik. Ben etrafıma bakınırken yumuşak bir

ses, “Hoş geldiniz efendim, buyurun, oturun” diye bize yer

gösterdi. Girişte bulunan koltuklara oturduk.

— Şey biz yurdunuza…

— Kayıt yaptırmak için geldiniz değil mi efendim?

— Evet, ama önce yurdunuzu gezmek istiyoruz ve bilgi almak

istiyoruz dedi babam.

— Hay hay efendim. Yalnız yoldan geldiniz herhalde,

yiyecek bir şeyler ikram edelim size, tam da yemek saatimiz, ne

dersiniz?

Babam hiç beklemediği bu misafirperver davranış karşısında ne

diyeceğini şaşırmış, eğer kayıt yaptırmayacak olursak bu insanlara

mahcup olacağını düşünerek, “Bilmem ki, aslında biz pek aç değiliz”

gibi bir şeyler söyleyerek durumu geçiştirmek istemişti; fakat

karşımızdaki kişi sanki babamın düşüncelerini anlamış gibi;

— Lütfen efendim buyurun, burada kalıp kalmayacak

olmanızın hiç önemi yok. Yoldan gelene, misafire bir şeyler

ikram etmek gerekir. Lütfen, buyurun gidelim, dedi.

Gel bakalım delikanlı, diyerek benim de koluma girdi bizi

yemekhaneye götürerek bizzat ilgilendi.

Babam, karşılaştığı bu ilgiden son derece memnun

görünüyordu. Bizimle ilgilenen kişi yurt müdürünün bir öğrenciyle

görüştüğünü, müsait olduğunda bizi kendisinin yanına götüreceğini

söyledi.

Ben daha yurdu gezmeden beğenmiştim; çünkü daha kapıdan

girdiğimde içimde garip bir huzur ve güven duygusu hissettim.

Aslında ben bu yurdu sevmiştim. İçimden, “Allah’ım, ne olur

babam burayı beğensin, burada kalayım” diye dualar ediyordum.

Yurtta kalan öğrencilerden olduğunu öğrendiğimiz birisi, “Ahmet abi

müdür bey sizi çağırıyor” diyerek yanımıza geldi. Demek, bizimle

ilgilenen kişinin adı Ahmet’ti.

Ahmet Bey;

— Müsaadenizle efendim, arkadaşımız sizinle ilgilensin, daha

sonra birlikte müdür beyin odasına gidelim dedi.

— Hoş geldiniz efendim ismim Emre kayıt için mi