Adamın biri tek başına yolculuk yaparken, şeytan insan

kılığında yanına gelip, arkadaş oldu. Adam öğle namazını, ikindi

namazını, akşam namazını ve yatsı namazını kılmadı. Şeytan

hayretler içinde kalıyordu. Her seferinde belki vaktin sonunda kılar,

belki unuttu kaza eder diye bekledi. Ama olmadı.

Uyuma vakti geldi, adam yatıp uyudu. Sabah oldu, adam sabah

namazını da kılmayınca, şeytan adamdan ayrılmak istediğini belirtti.

Adam, (Ne güzel yol arkadaşlığı yapıyoruz, seni üzdüm mü? Bir şey

yaptıysam söyle) dedi. Şeytan cevap vermedi. Adam ısrar etti,

(Yoksa söylemeden bırakmam) dedi.

Şeytan, (Sen benim kim olduğumu biliyor musun?) dedi. Adam,

(Sen söyledin ya, filan kimsesin) dedi. Şeytan, (Hayır ben şeytanım.

Tam iki yüz bin sene ibadet ettim. Bu kadar zaman içinde bir kere

Allah’a asi oldum ve ondan dolayı da kovuldum. Sen ise bir günde

tam beş kere isyan ettin. Belki şimdi sana azab-ı ilahi gelir. Senin

yanında olmam hasebiyle ben de azaba uğramaktan korkuyorum)

diyerek adamdan uzaklaştı.