Abdulvahhab-ı Şarani hazretlerinin hocası Şeyh Zekeriya Ensari

hazretleridir. Bu zatın da çok büyük bir hocası vardı. Bir gün hocası

ile beraber otururken Hızır aleyhisselam gelmiş. Sohbetin sonunda

Hızır aleyhisselam bu zatın hocasına, (Senin bu talebenin çok

büyük bir suçu var. Bunun, bundan daha fazla ilerlemesi

mümkün değil. Bundan tevbe etmedikçe kurtulamaz) der ve

kaybolur. Şeyh Zekeriya Ensari hazretleri (Aman efendim ne olur

Hızır aleyhisselamı çağırsanız da bu suçun ne olduğunu öğreneyim)

diye yalvarır. Fakat hocası (Hızır aleyhisselam çağırmakla

gelmez. Kendisi ne zaman isterse o zaman gelir) buyurur. Bu zat

günlerce tevbe eder nerede kusuru olduğunu düşünür ama

bulamaz. Bir gün yine hocası ile beraberken Hızır aleyhisselam

gelir. Hemen tabii ki bu mevzuyu sorarlar. Hızır aleyhisselam

buyurur ki:

(Sende kibir var. Yazdığın yazıların altına (Şeyh Zekeriya

Ensari) diye yazıyorsun. Şeyhlik kim sen kimsin) der. Bunun

üzerine hemen tevbe edip, bundan sonra yazılarının altına

(İnsanların en aşağısı Zekeriya) vb tarzında sıfatlarla beraber ismini

yazmaya başlar. Ki kendisi gerçekten Şeyh idi.

Şeyh Zekeriya Ensari zamanında, yaşadığı yerin Sultanı bir

karar alır fakat bu kararın dine aykırı yerleri ve halka zarar veren

yanları da vardır. Bunu duyunca hemen atına biner ve doğru

sultanın olduğu kaleye hareket eder. Sultanın adamları bunu

duyunca sultana “Efendim Şeyh hazretleri geliyor” derler. Sultan,

“Eyvah kaleyi kapatın kapıları zincirleyin” der. Kapıları kapatıp

zincirleri takarlar. Mübarek kapıya gelince elindeki not defterini

zincirlere tutar. Zincirler kırılır kapılar açılır ve doğru sultanın yanına

gider. Sultan, “Efendim ne kusur işledik? Suçumuz nedir?” diye

sorar. Sultana, yaz, “Filan emrim yanlıştır doğrusu budur” der ve

gerekeni yazdırır sonra çıkar gider ve giderken de “Hadi kapat

kapılarını artık” der.