Şimdi
Çocukluğumda
Geceleri gökyüzü
Gülerdi bize
Ay dede
Dede
Gözü var, burnu var, ağzı var.
Etrafında diz çökmüş çocukları
Masal dinler
Ne olursun ay dede
Bana bir simit at diye!
Yalvarırdık gönlümüzce.
Gökyüzünde dumanlı yollar
Koca karının saman yolu
Arar, arar
Bir türlü ucunu bulamazdık.
Sonra karanlıkta
Şimşek gibi bir yıldız söner
Ödümüz kopar korkudan
Evlere dağılırdık.
Şimdi
Ay; önüne gelene
Versin simitlerini
Yıldızlar talih dağıtsın
Kucak, kucak
Ellerimi açamam
Çünkü ben
Gökyüzüne bakamaz oldum artık…
Abdulkadir Ünlü