Şimdi

Çocukluğumda

Geceleri gökyüzü

Gülerdi bize

Ay dede

Dede

Gözü var, burnu var, ağzı var.

Etrafında diz çökmüş çocukları

Masal dinler

Ne olursun ay dede

Bana bir simit at diye!

Yalvarırdık gönlümüzce.

Gökyüzünde dumanlı yollar

Koca karının saman yolu

Arar, arar

Bir türlü ucunu bulamazdık.

Sonra karanlıkta

Şimşek gibi bir yıldız söner

Ödümüz kopar korkudan

Evlere dağılırdık.

Şimdi

Ay; önüne gelene

Versin simitlerini

Yıldızlar talih dağıtsın

Kucak, kucak

Ellerimi açamam

Çünkü ben

Gökyüzüne bakamaz oldum artık…

Abdulkadir Ünlü