Bıraktıklarınız… unuttuklarınız

Ayaklar altına aldıklarınız

Bir kenara attıklarınız…

Çarpıttıklarınız… kopardıklarınız

Sizi hiç düşündürmüyor!

Çocuklar ölüyor

Analar ağlıyor

Babalar perişan

Yoksulluk, yolsuzluk zirvede

Siz dans ediyorsunuz acılar üstünde…

Size bayaz görünüyor siyah görüntüler

Kişiliğinizin yarısı yok

Diğer yarısı da paramparça…

Hissetmiyorsunuz size çarpanları

Sorumsuzluklarınız dokunuyor prangalarınıza!

Atıklar… çiğnenenler

Satılanlar… dökülenler… sökülenler

Yıkılanlar, kapatılanlar, yakılanlar ve bükülenler

Hiç umurunuzda değil…

Mavi yalnız…

Yeşil yok hayatınızda.

Size dokunacakları ben biliyorum,

Siz bilmiyorsunuz «ne yazıyor ?»

Kararttıklarınızda!

Yaşamak nasılsa, ölüm de bir gerçek!

Hüzünlere beşiklik yapıyor

Zaman, millet ve vatan

İçimize yerleştiler

Sizin gibi

İnsan  olmayan yaratıklar…

Ahlâksız… hırsız… yalancı… çıkarcı

Şeytan üreten şeytan…

Siz bir hiç olarak kalıyorsunuz

Gerçeklerin karşısında…

Üzeyir Lokman ÇAYCI

Kayseri, 30.08.2010

Selam ve sevgilerimle. 

Üzeyir Lokman ÇAYCI
Concepteur industriel – Architecte d’intérieur
İç Mimar – Endüstri Tasarımcısı
55, rue Louise Michel
78711 Mantes la Ville
FRANCE