Evliyanın büyüklerinden bir zat, hac zamanında insan kılığına

girmiş olan İblisi Arafat’ta gördü. Zayıflamış ve benzi solmuş, gözü

yaşlı ve kamburu çıkmış, perişan bir haldeydi. Evliya zat, İblisi

tanıyıp ona dedi ki:

– Niçin gözün yaşlıdır?

– Ticaret yapmak fikri olmadan, sırf Allah rızası için hac

yapmaya gelenlerin, bu arzuları yüzünden diğerlerinin de haclarının

Allah tarafından kabul edilmesinden korktum. Onun için ağlıyorum.

– Seni zayıflatan nedir?

– Hacıları getiren atların inlemeden, kişneyerek gelmelerine

üzüldüm. Halbuki benim yoluma gidenleri böyle götürselerdi,

sevincim çok artardı.

– Peki, benzini solduran nedir?

– Müslümanların ibadetlerine devam etmeleri ve birbirleriyle

yardımlaşmalarıdır. Şayet isyanda yardımlaşsalardı, sevincim

artardı.

– Seni çökertip, belini büken nedir?

– Kulların, (Ya Rabbi, iman ile ölmemi nasip eyle) diye dua

etmeleridir. Halbuki ben onları, kendi ibadetlerini beğendirip veya

Allah affeder diye yalan yanlış yaptırıp veya sonra yaparsın diye

kandırıp imansız gitmeleri için çalışmaktayım. Allah’a böyle

yalvaranların, benim bu iş için çalıştığımı anlamalarından, tedbir

almalarından korkuyorum.