Bişr-i Hafi hazretlerinin tevbesi şöyle oldu:

Genç yaşta içkiye müptela olmuştu. Bir gün, yolda sarhoş bir

halde giderken, üstünde Besmele yazılı bir kağıt buldu. İçi sızlayıp

yerden aldı. Öptü, çamurlarını silip, temizledikten sonra, güzel

kokular sürüp, evinde duvara astı.

Gece âlim bir zat bir rüya gördü. Rüyada, ”Git, Bişr’e söyle! (O

bizim ismimizi temizledi Biz de onun kalbini temizleriz. O bizim

ismimizi büyük tutup yükseğe astı, Biz de onun ismini büyük

yapıp, yüksek kullarımın arasına katarız. O bizim ismimize

güzel kokular sürdü, Biz de onun şahsını hidayetini kıyamete

kadar müslümanlar için güzel kokular saçan yıldız yaptık)

denildi. Bu rüya, üç defa tekrar etti.

Rüya gören zat, sabah olunca, Bişr-i Hafi’yi arayıp meyhanede

buldu. Bişr, gelen zâta dedi ki:

– Benimle sizin ne işiniz olabilir? Benden ne istiyorsunuz?

– Senin için önemli bir haberim var.

– Kimden bahsedeceksin?

– Allahü teâlâdan …

Bunu duyan Bişr, ağlamaya başladı ve sordu:

– Hâlim malum. Bana şiddetli azap mı yapacak?

O zat, rüyayı anlattı. Bişr arkadaşlarına dönüp şöyle söyledi:

– Ey arkadaşlarım! Beni çağırdılar, bundan sonra bir daha beni

buralarda göremeyeceksiniz.

O zatın yanında hemen tevbe etti.

Bu anda ayağında ayakkabı bulunmadığı için, başka zaman da

hiç ayakkabı giymedi. Sebebini soranlara, ”Söz verdiğim zaman

yalınayaktım, şimdi giymeye haya ederim” derdi. Ayakkabı

giymediği için kendisine ”Hafi” [yalınayak] denilmiştir.